Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego są zaburzeniami pracy zmysłu słuchu, które wynikają z nieprawidłowości na poziomie Ośrodkowego Układu Nerwowego przy prawidłowym słuchu fizjologicznym. Zatem wyniki badań laryngologicznych są właściwe, uszy pracują prawidłowo, a jednak pacjent ma wiele objawów wskazujących, że przetwarzanie informacji odbieranej kanałem słuchowym jest niewłaściwe.

Powyższe zaburzenia charakteryzują się tym że:

- dziecko ma bardzo krótki okres zdolności utrzymania uwagi i łatwo się męczy w przypadku czynności wymagających długotrwałego słuchania (wyłącza się, jest bardzo zmęczone, nieefektywnie słucha itp.)

- odpowiedź na bodziec słuchowy jest niestała (w badaniu dziecko odpowiada właściwie, a innym razem wydaje się, że dziecko nie jest w stanie wypełnić poleceń słownych i zachowuje się, jakby ich nie rozumiało, sprawia wrażenie nadpobudliwego)

- jest duża rozpraszalność na bodźce słuchowe (osoba nie potrafi zablokować dostępu niechcianych bodźców, stara się odpowiadać natychmiast i całkowicie na wszystkie, każdy bodziec wybija ją z aktywności, przez co nieefektywnie zapamiętuje, uczy się, pracuje)

- trudność ze zdolnością do lokalizacji dźwięku może polegać na niemożności określenia odległości źródła dźwięku i jego siły (duża trudność z lokalizacją mówiącego nauczyciela, kiedy ten się przemieszcza)

- mimo dużych starań, osoby takie mają problem z rozumieniem dłuższych poleceń i instrukcji słownych (trudność jest jeszcze większa, gdy w grę wchodzą opóźnienia w przetwarzaniu wynikające z lewostronnej dominacji usznej)

- często proszą o powtórzenie informacji

- często nie są w stanie zapamiętać informacji przekazanej słownie przez krótki i długi czas (pamięć świeża i trwała)

- wykazują nadwrażliwość lub podwrażliwość słuchową (zasłaniają uszy na głośne dźwięki, słyszą głośniej niż jest faktycznie, sami generują nawet głośne dźwięki – chrząkają, pomrukują)

- mają opóźniony rozwój mowy, gdzie nawet interwencja logopedyczna nie przynosi oczekiwanych efektów

- mają zaburzoną intonację (mowa monotonna i cicha albo szybka i głośna).

Na czym polega diagnoza?

Proces diagnostyczny poprzedzony jest szczegółowym wywiadem i obserwacją kliniczną dziecka. Następnie wykonane zostaje badanie audiometrii tonalnej (bez użycia kabiny ciszy) począwszy od bazowego poziomu 20 dB w zakresie od 125 Hz do 8000 Hz (chociaż obecnie jest tendencja do schodzenia w dół i badania przesiewowe w Polsce wykonuje się na poziomie 30dB, podobnie jak w wielu krajach europejskich) jednousznie (każde ucho oddzielnie), obuusznie na poziomie 20 dB (po wyliczeniach matematycznych, wraz z wyliczeniami z testu dychotycznego daje to obraz, które ucho jest dominujące), obuusznie – wyznaczając nowe progi słuchowe. Kolejny etap diagnozy to test dychotyczny (test mowy utrudnionej KVK non – words) oraz liczne próby sprawdzające lateralizację oka, ręki ,nogi.

Analiza kwestionariuszy, dane z obserwacji, wyliczenia matematyczne, pozwalają ustalić w zakresie jakich częstotliwości i jak intensywnie, czy ze wzmocnieniem prawego ucha, nałożeniem różnych filtrów uwzględniających zaburzenia współtowarzyszące, zostanie nagrana płyta dla dziecka.

A jak wygląda sam proces terapeutyczny?

Dziecko w domu odsłuchuje dla siebie nagraną płytę, przez ok 10 minut dziennie, przy komfortowej dla siebie głośności. Dźwięki powinny być odsłuchiwane przez słuchawki, które zakrywają całe ucho (takie, jak do słuchania muzyki poważnej). Podczas słuchania dziecko nie powinno niczego jeść, żuć gumy, ale może układać puzzle czy rysować. Po 4, 6 lub 8 tygodniach, wykonujemy badanie kontrolne i dla dziecka nagrywana jest kolejna płyta. Terapia trwa od 6 do 18 miesięcy.

Mowa i muzyka mają w dużej mierze te same częstotliwości. Płyty, których dziecko słucha są tak skomponowane, aby stymulować częstotliwości, w zakresie których dziecko ma problemy.

W sytuacji mocno obciążonego wywiadu okołoporodowego i dużego ryzyka późniejszych problemów z przetwarzaniem słuchowym, możliwe jest wejście w terapię dzieci młodszych, u których dopuszcza się słuchanie muzyki (program standardowy, obejmujące wszystkie częstotliwości w odpowiedniej kolejności) w tzw. wolnym polu (bez słuchawek).

W przypadku dzieci z dużymi nadwrażliwościami okolic uszu i głowy (np. w przypadku dzieci z autyzmem), zalecamy, aby najpierw przeprowadzić trening zakładania i używania słuchawek. W terapii wymagane jest stosowanie słuchawek zakrywających całe ucho.

Indywidualna Stymulacja Słuchu metodą Johansena nie jest cudowną metodą na każdą dysfunkcję, deficyt czy zaburzenie! Nie wyleczy dziecka z dysleksji, autyzmu czy ADHD! Nie jest metodą szybką! Nie ma w niej magii ani wróżenia z fusów i opiera się na obiektywnych, specjalistycznych badaniach. I co najważniejsze – jest metodą wspomagającą, czyli współwystępuje z innymi działaniami terapeutycznymi, mającymi na celu np. wywołać mowę, usprawniać analizator słuchowy, poprawić koncentrację uwagi, odwrażliwić słuchowo. Ale jest metodą wspomagającą, która pozwala polepszyć funkcjonowanie, usprawnić i zwiększyć efektywność tradycyjnych metod terapeutycznych.

Zapraszamy:)